Henk Westbroek, Het slavernijmodel als ideaalbeeld, Sena Performers Magazine 2, 2014.
"Sena zamelt geld in dat bestemd is voor muzikanten. Omdat muzikanten ontzettend aardig zijn, vinden ze het goed dat Sena van hun geld festivals subsidieert die een te grote ambitie hebben om financieel quitte te kunnen spelen. Bevrijdingsfestivals bijvoorbeeld. Het idee achter die subsidies is dat die festivals leuk en leerzaam voor de bezoekers zijn en dat het meegenomen is dat ze werkgelegenheid voor muzikanten scheppen. Dat die festivals voor bezoekers gratis zijn, werd jarenlang als excuus gebruikt om de optredende artiesten helemaal niet of zwaar ondermaats te betalen. De wat bekendere bands moesten voor half geld of ietsje minder spelen omdat ze de kans kregen om voor een groot publiek op te treden en die bands die nog bekend moesten worden kregen helemaal niks omdat ze zich konden presenteren. Sena besloot onlangs om geen cent subsidie meer te geven aan festivals die weigeren muzikanten minder dan € 250 bruto per persoon te betalen. Dat bezorgde veel organisatoren van festivals het schuim op de mond. De vrije markt zou namelijk dicteren dat onbekende bands gratis moeten optreden. Als voor de nog niet beroemde bands dan toch betaald zou moeten worden, dan moet die nieuwe kostenpost in mindering gebracht worden van de halve gage die de bekendere bands ontvangen. Zo betoogde de programmeur van Doornroosje onlangs in dit Performers Magazine. Waarna hij uitlegde dat hij als programmeur wist dat bands eigenlijk niets liever willen dan onbetaald optreden en dat onbetaald optreden eigenlijk heel dik betaald is."
Lees de column hier.
↧
Henk Westbroek, Het slavernijmodel als ideaalbeeld
↧