Berber Brouwer (Van Diepen Van der Kroef Advocaten), Het recht om vergeten te worden bestaat niet.
"Het recht om vergeten te worden bestaat niet. En zeker niet voor degenen die daaraan het meest behoefte hebben. Het levende bewijs vormt de man die de zaak aanspande tegen Google Inc. die heeft geleid tot de uitspraak van het Europese Hof van Justitie over ‘het recht om vergeten te worden’ op internet . Ondanks het feit dat hij de rechtszaak won, is hij nu juist om datgene waarvan hij wilde dat het vergeten werd, wereldwijd bekend. [...]
Het zou ook wat naïef zijn om te geloven in een daadwerkelijk recht om vergeten te worden in absolute zin. Nog los van de interessante filosofische discussie die daarover gevoerd zou kunnen worden, is duidelijk dat alle instituties in deze wereld zich daartegen verzetten. Ik kan me de wens om vergeten te worden onder omstandigheden levendig voorstellen. Mensen als Dominique Strauss-Kahn of Jerôme Kerviel (die wereldberoemd werd toen hij de Société Générale door verkeerde beleggingen 4,9 miljard euro afhandig maakte - één van de grootste trading verliezen ooit) zullen vast gefantaseerd hebben over een nieuw leven in anonimiteit in Zuid-Amerika. Maar juist voor hen is dat de minst haalbare kaart, zelfs al zouden ze in alle opzichten hebben geboet voor hun daden. Het recht om na het uitzitten van de straf, het afbetalen van gemaakte schulden of spijtbetuiging over gepleegde zonden met een schone lei opnieuw te beginnen, bestaat niet op internet. Zodra ons handelen een nieuwsfeit is geworden, zullen we moeten tolereren dat dit ons jarenlang en misschien wel levenslang blijft achtervolgen."
Lees het artikel hier. Zie ook IEPT20140513, HvJEU, Google Spain v AEPD
"Het recht om vergeten te worden bestaat niet. En zeker niet voor degenen die daaraan het meest behoefte hebben. Het levende bewijs vormt de man die de zaak aanspande tegen Google Inc. die heeft geleid tot de uitspraak van het Europese Hof van Justitie over ‘het recht om vergeten te worden’ op internet . Ondanks het feit dat hij de rechtszaak won, is hij nu juist om datgene waarvan hij wilde dat het vergeten werd, wereldwijd bekend. [...]
Het zou ook wat naïef zijn om te geloven in een daadwerkelijk recht om vergeten te worden in absolute zin. Nog los van de interessante filosofische discussie die daarover gevoerd zou kunnen worden, is duidelijk dat alle instituties in deze wereld zich daartegen verzetten. Ik kan me de wens om vergeten te worden onder omstandigheden levendig voorstellen. Mensen als Dominique Strauss-Kahn of Jerôme Kerviel (die wereldberoemd werd toen hij de Société Générale door verkeerde beleggingen 4,9 miljard euro afhandig maakte - één van de grootste trading verliezen ooit) zullen vast gefantaseerd hebben over een nieuw leven in anonimiteit in Zuid-Amerika. Maar juist voor hen is dat de minst haalbare kaart, zelfs al zouden ze in alle opzichten hebben geboet voor hun daden. Het recht om na het uitzitten van de straf, het afbetalen van gemaakte schulden of spijtbetuiging over gepleegde zonden met een schone lei opnieuw te beginnen, bestaat niet op internet. Zodra ons handelen een nieuwsfeit is geworden, zullen we moeten tolereren dat dit ons jarenlang en misschien wel levenslang blijft achtervolgen."
Lees het artikel hier. Zie ook IEPT20140513, HvJEU, Google Spain v AEPD