Conclusie A-G Sharpston van 13 november 2014 in de zaak tussen Ralf Schräder tegen het Communautair Bureau voor plantenrassen (CPVO) over ambtshalve waardering van het bewijs door de Kamer van Beroep.
Kwekersrecht. In deze hogere voorziening tegen een uitspraak van het GEU (T-242/09) komt Schräder op tegen het oordeel van de Kamer van Beroep van het Communautair Bureau voor plantenrassen, waarin het Gemeenschapskwekersrecht voor “LEMON SYMPHONY” niet nietig is verklaard, welk oordeel door het GEU is bevestigd. Volgens Schräder is het technische onderzoek in 1997 gebrekkig uitgevoerd. Voor het GEU stelde Schräder dat de Kamer zijn beslissing uitsluitend op feiten van het CPVO en Hansson (houder van Lemon Symphony) had gebaseerd, terwijl de Kamer zelf feitenonderzoek had moeten doen.
Het beroep wordt verworpen. Het GEU heeft artikel 76 Gemeenschapskwekersrechtverordening (GKwV) (ambtshalve onderzoek van de feiten) verkeerd uitgelegd door te oordelen dat artikel 76 niet bij procedures van de Kamer van Beroep geldt. Het GEU heeft echter zijn oordeel hier niet op gebaseerd en artikel 7 en artikel 20 GKwV wel correct geïnterpreteerd en toegepast. Gezien de wetenschappelijke en technische complexiteit van de zaak, mocht het GEU zijn analyse beperken tot een onderzoek naar manifeste fouten in het onderzoek van de Kamer van Beroep.
72. Whilst it is true that the General Court erred in its interpretation of Article 76 of the Basic Regulation and that its description of the incidence and significance of the burden of proof in annulment proceedings is incorrect, the contested judgment is not based upon those errors. What matters is that the General Court correctly interpreted Articles 7 and 20 of the Regulation. It concluded that the Board had correctly decided that, contrary to Mr Schräder’s arguments, LEMON SYMPHONY was distinct because it was distinguishable by reference to the expression of characteristics resulting from genotype rather than from mechanical or chemical interference. It is settled case-law that the Court has no jurisdiction to establish facts or to examine the evidence which the General Court accepted in support of those facts, unless that evidence has been distorted. That is not the case here.
89. Furthermore, I recall that the parameters of the General Court’s jurisdiction for review are set by Article 73(2) of the Basic Regulation. It was not therefore required to carry out a complete and detailed factual assessment...