Wim Maas (Deterink), Zorgelijke ontwikkeling rondom artikel 1019h Rv.
"De volledige proceskostenveroordeling heeft al menig pen in beweging gebracht. Ook voor de praktijkjurist blijft het een erg actueel onderwerp. Een gewonnen of verloren zaak, vaak leidt de overweging ten aanzien van de gevorderde volledige proceskosten tot frustratie. Als ik voor mezelf spreek, moet ik concluderen dat de frustratie ontstaat door het gebrek aan duidelijkheid vooraf. Adviseren over hoe de beslissing over art. 1019h Rv zal uitvallen is in veel gevallen nog altijd erg lastig. Over art. 1019h Rv valt dan ook veel te zeggen. In deze bijdrage vraag ik echter uitsluitend aandacht voor één bepaald (negatief) aspect van de volledige proceskostenveroordeling, te weten de manier waarop sommige advocaten art. 1019h Rv gebruiken in IE-zaken om wat in feite ‘no cure, no pay’ of ‘no cure, less pay’ afspraken zijn, op het bordje van de verliezende partij te schuiven.
Ik geef direct toe dat ik geen bewijs heb, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat sommige advocaten de volledige proceskostenveroordeling gebruiken om bij winst van een zaak (veel) meer betaald te krijgen dan zij zouden krijgen toen deze figuur nog niet bestond in IE-zaken. Aan de reacties van deelnemers van Leiden Revisited, gehouden op 27 september 2012, waar het onderwerp “Knelpunten van de volledige proceskostenveroordeling in IE-zaken in de praktijk” op de agenda stond, dacht ik te mogen afleiden dat ook andere IE-advocaten de door mij geconstateerde toename onderschrijven."
Lees het volledige artikel hier.