Charles Gielen (NautaDutilh), annotaties bij HvJEU, 19 juni 2014, Karen Millen/Dunnes, NJ 2015/250 (IEPT20140619) en HvJEU, 10 juli 2014, Apple Store, NJ 2015/283 (IEPT20140710)
Uit de noot bij HvJEU Karren Millen/Dunnes
"5. Het Hof Den Haag is, zo leert recentere rechtspraak (zie arrest van 22 juli 2014, ECLI:NL:GHDHA:2014:2461, IER 2014/6, p. 439, m.nt. PGFAG, Cocoon) van oordeel dat de beslissing in het Karen Millen-arrest niet noodzakelijkerwijs ook voor de bepaling van de beschermingsomvang geldt. In zoverre wijkt het Hof De Haag niet af van wat het al in de zaak Apple/Samsung had beslist. Het Hof Den Haag besliste in de Cocoon-zaak, dat dit ertoe leidt dat een model dat allerlei bekende elementen uit diverse oudere modellen heeft overgenomen (weliswaar geldig is omdat de combinatie van die elementen niet in één anticiperend model is terug te vinden, maar) slechts een geringe(re) beschermingsomvang heeft. Hoezeer dus ook zowel bij geldigheid als bij inbreuk hetzelfde criterium “eigen karakter” geldt, bij inbreuk speelt een rol wat de mate van bescherming is die aan het model moet worden gegeven. Is dit model banaler in die zin dat het veel bekende trekken uit het vormgevingserfgoed kent, dan heeft dit slechts een beperkte beschermingsomvang en zal eerder tot afwezigheid van inbreuk worden geconcludeerd. Ik kan mij in die opvatting vinden en met name ook in de wijze van toetsing, die erin bestaat dat men voor de mate van beschermingsomvang mag kijken naar dezelfde kenmerken in een aantal modellen. Bij de geldigheidsvraag speelt alleen of het model geldig is of niet, en dus of het een eigen karakter heeft of niet; de mate van eigen karakter is hier niet aan de orde. Bij de bepaling van de beschermingsomvang komt het echter aan op het bepalen van de algemene indruk die de geïnformeerde gebruiker van een te beschermen model krijgt ten opzichte van de indruk die het beweerdelijk inbreukmakende model maakt. Hierbij zullen nu eenmaal aspecten die die gebruiker uit het Umfeld kent, niet of nauwelijks een rol spelen. Dit past ook in hetgeen het Hof in de Grupo Promer-zaak (NJ 2012/443 met mijn noot) besliste, te weten dat de geïnformeerde gebruiker over het algemeen de verschillende bestaande modellen in de desbetreffende sector kent en een zekere kennis bezit van met betrekking tot de elementen die deze modellen over het algemeen bevatten. Het is afwachten hoe het Hof van Justitie hierover zal denken, mede in het licht van de hiervoor reeds...