Welnu, op het gebied van de intellectuele eigendom is het geheel mislukt. De algemene gedachte was dat de bestaande regel "afwezigheid van reactie van de overheid betekent weigering" zou worden omgekeerd, onder het motto "wie zwijgt stemt toe", ofwel: "afwezigheid van reactie van de overheid binnen twee maanden van een verzoek betekent inwilliging van het verzoek". Dit nobele streven is echter een illusie gebleken waar het de intellectuele eigendom betreft. Voor het vestigen van IE-rechten was een reeks uitzonderingen nodig. Men wenste de regel "wie zwijgt weigert" te handhaven voor aanvragen van IE-rechten, met precisering van de verschillende termijnen van impliciete weigering. Bijvoorbeeld, een uitblijven van een reactie van het INPI op een octrooiaanvraag binnen vier maanden houdt afwijzing in, het uitblijven van een reactie van het INPI op een merkdepot of vernieuwingsaanvraag binnen zes maanden idem. De lijst met termijnen werd vastgelegd in een uitvoeringsbesluit. Het bleek echter gaandeweg dat genoemd uitvoeringsbesluit lacunes vertoonde en bovendien niet nationale of Europese wetsbepalingen met daarin vastgelegde termijnen kon overrulen."
BIE december 2015, p. 274-281, Rein-Jan Prins: "De Franse regering had het beloofd, hij zou er komen, de "choc de simplification", oftewel de "vereenvoudigingsslag". Het is immers algemeen bekend, ook binnen Frankrijk, dat de bestaande wet- en regelgeving veel te complex is en dat de eenvoudige burger zich ten opzichte van de overheid geen raad meer weet. Het moet dus allemaal eenvoudiger.