Consumentenovereenkomsten tot levering digitale inhoud onder gemeenschappelijk Europees kooprecht

TvC 2014, afl.1, p. 2-13, Prof. dr. M.B.M. Loos: "Het toepassingsgebied van het GEKR [red: Verordening betreffende een gemeenschappelijk Europees kooprecht] is niet beperkt tot koopovereenkomsten in traditionele zin: overweging 17 in de preambule bij het voorstel geeft aan dat om 'het toenemende belang van de digitale economie weer te geven, ( ... ) de werkingssfeer van het gemeenschappelijk Europees kooprecht zich ook (moet) uitstrekken tot overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud. De overdracht van digitale inhoud om deze op te slaan, te verwerken of er toegang toe te hebben en herhaald te gebruiken, zoals het downloaden van muziek, heeft een grote vlucht genomen en heeft een groot potentieel voor verdere groei in zich, maar wordt nog steeds omgeven door een aanzienlijk mate van juridische diversiteit en onzekerheid. Derhalve moet het gemeenschappelijk Europees kooprecht van toepassing zijn op de levering van digitale inhoud, ongeacht of die inhoud al dan niet op een materiële gegevensdrager wordt geleverd.' Micklitz en Reich merken terecht op dat de Europese Commissie overeenkomsten tot levering van digitale inhoud daarmee benadert als een soort quasi-koopovereenkomsten. De opname van overeenkomsten tot levering van digitale inhoud binnen het toepassingsgebied van het GEKR biedt de rechtspraktijk een wettelijk kader voor de vormgeving van dergelijke overeenkomsten, die in de praktijk steeds belangrijker zullen worden. Ook in Nederland wordt voorgesteld om de omschrijving van de consumentenkoop in deze zin aan te passen.

In deze bijdrage zal ik ingaan op de rechtsregels die volgens het GEKR van toepassing zouden zijn op dergelijke overeenkomsten. Ik zal daarbij aangeven of de toepasselijke regels de problemen oplossen waarmee consumenten geconfronteerd worden wanneer zij een overeenkomst tot levering van digitale inhoud hebben gesloten...