BIE juni 2014, p. 128-135, Daan van Eek: "Ik ben van mening dat het Procesreglement naast Rv kan bestaan en dat beide regelingen elkaar niet in de weg zitten en/of uitsluiten. Het Procesreglement voorziet in een situatie die niet is geregeld in de wet. De wettelijke regels die De Lange beschrijft lenen zich niet voor toepassing in kort geding. Uitgangspunt moet zijn dat het Procesreglement leidend is: dat bepaalt dat bij intrekking van het kort geding geen proceskostenveroordeling wordt uitgesproken. Ruimte voor toepassing van de artikelen 249 en 250 Rv is er niet.
Er zijn volgens mij voorts ook geen goede aanknopingspunten te vinden waarom art.1019h Rv door gedaagde ingeroepen kan worden: er heeft geen rechterlijke toets plaatsgevonden die een in het ongelijk gestelde partij oplevert en de gedaagde heeft niets kunnen vorderen omdat de zaak na intrekking niet meer bestaat. Ook art. 127 biedt mijns inziens geen mogelijkheid voor de gedaagde.
Anders dan De Lange denk ik dan ook dat het Procesreglement prima werkt en voldoende duidelijk is. Aanpassing is niet wenselijk. Ik begrijp dat de uitkomst in sommige gevallen onwenselijk kan zijn voor de gedaagde: hem staat echter de weg vrij om in een bodemprocedure een verklaring voor recht en een proceskostenveroordeling te vorderen. In dat geschil moet hij dan de proceskosten voor de voorbereiding in kort geding als relevante proceskosten vorderen. De rechter kan in die procedure alle belangen behartigen: inhoudelijke toetsing en toewijzing van proceskosten. Dat doet recht aan de belangen van beide partijen. En het voorkomt meteen ook dat eiser lichtvaardig dagvaart en het kort geding weer intrekt. De rechtbank Den Haag lijkt met haar FMC/Ascom-vonnis deze weg al te zijn ingeslagen...
Er zijn volgens mij voorts ook geen goede aanknopingspunten te vinden waarom art.1019h Rv door gedaagde ingeroepen kan worden: er heeft geen rechterlijke toets plaatsgevonden die een in het ongelijk gestelde partij oplevert en de gedaagde heeft niets kunnen vorderen omdat de zaak na intrekking niet meer bestaat. Ook art. 127 biedt mijns inziens geen mogelijkheid voor de gedaagde.
Anders dan De Lange denk ik dan ook dat het Procesreglement prima werkt en voldoende duidelijk is. Aanpassing is niet wenselijk. Ik begrijp dat de uitkomst in sommige gevallen onwenselijk kan zijn voor de gedaagde: hem staat echter de weg vrij om in een bodemprocedure een verklaring voor recht en een proceskostenveroordeling te vorderen. In dat geschil moet hij dan de proceskosten voor de voorbereiding in kort geding als relevante proceskosten vorderen. De rechter kan in die procedure alle belangen behartigen: inhoudelijke toetsing en toewijzing van proceskosten. Dat doet recht aan de belangen van beide partijen. En het voorkomt meteen ook dat eiser lichtvaardig dagvaart en het kort geding weer intrekt. De rechtbank Den Haag lijkt met haar FMC/Ascom-vonnis deze weg al te zijn ingeslagen...