Mediaforum 2014-7/8, p. 186 - 195, Serge Gijrath: "In een toekomst, die bestaat uit op afstand opererende chirurgen en automatisch bestuurde auto’s, neemt onze afhankelijkheid van probleemloos werkende elektronische communicatie toe. Volgens recente schattingen zal in 2017 het dataverkeer de 1.4 zettabytes per jaar overstijgen. De vraag naar hoge-snelheid-internet op mobiele apparaten neemt navenant toe. Interoperabiliteit van op IP-gebaseerde netwerken met elektronische-communicatie-infrastructuur is cruciaal voor het verwerken van deze grote hoeveelheden data. Diensteninteroperabiliteit loopt als rode draad door het Europese beleid om binnen de Unie een eengemaakte markt voor informatietechnologie- en telecommunicatie tot stand te brengen. Hoe is het begrip geëvolueerd? In deze bijdrage probeer ik een beeld van een lastige term in de telecommunicatieregelgeving te schetsen, waarbij ik vooruit kijk door uitvoerig terug te blikken. [...]
Wordt interoperabiliteit niet op de meest effectieve wijze gerealiseerd, dan kan dit leiden niet alleen tot te hoge kosten voor eindgebruikers en tot de hiervoor besproken onwenselijk geachte homogeniteit van producten. Met het faciliteren van interoperabiliteit kan hetzelfde worden bereikt als met verplicht opgelegde standaardisatie, zonder dat innovatie tot stilstand hoeft te komen. Zolang de aanbieders van elektronische communicatienetwerken zwaar gereguleerd blijven en hun bedrijfsmodellen steeds meer onder druk komen te staan, is het minder waarschijnlijk dat zij of eventuele nieuwe toetreders in NGN zullen investeren. Innovatie komt dan van buitenaf, van apparatuurleveranciers of app-ontwikkelaars."
↧
Diensteninteroperabiliteit anno 2020
↧
