Prof. mr. Th.C.J.A. van Engelen (Ventoux), De geoctrooieerde uitvinding: een in taal gevangen inventieve techniek. Noot bij HR 4 april 2014, ECLI:NL:HR:2014:816, (Medinol/Abbott). Gepubliceerd in AA 2014, p. 743-748.
"Zoals gezegd, geeft de eerste zin van artikel 69(1) EOV aan dat de beschermingsomvang wordt bepaald door de conclusies van het octrooi. De tekst van de hoofdconclusie van het Medinol-octrooi is zodanig ruim geformuleerd dat daar zowel “uit-fase piek-tot-piek stents” als “in-fase piek-tot-dal stents” onder vallen. De conclusie laat zich daar namelijk niet direct over uit. Om de lezer een indruk te geven – zonder hem of haar te zeer af te schrikken – citeer ik hier het relevante deel van conclusie 1: “Buigzame, uitzetbare stent gevormd uit een verlengde cilindrische buis […] uit een geheel die in de niet uitgezette vorm en in de uitgezette vorm een vorm heeft die voorzien is van patronen, waarbij de vorm met patronen bestaat uit eerste meanderpatronen […] die zich in een eerste richting uitstrekken en tweede meanderpatronen […]die zich in een tweede richting uitstrekken, die verschilt van de eerste richting, waarbij de eerste en tweede meanderpatronen bochten omvatten en zodanig zijn vervlochten dat […].”
Het standpunt van Medinol in cassatie is eigenlijk dat (i) als de tekst van de conclusie op beide varianten gelezen kan worden en (ii) als de conclusie de beschermingsomvang bepaalt, beide varianten dus inbreukmakend zijn. In die optiek valt er eenvoudigweg niets uit te leggen, en hebben we een simpel geval van “1 + 1 = 2” bij de hand. Artikel 69(1) bestaat echter niet uit één zin maar uit twee zinnen en de tweede zin luidt: “Niettemin dienen de beschrijving en de tekeningen tot uitleg van de conclusies.” De term “niettemin” is hier intrigerend, omdat daarin besloten ligt dat de conclusie in beginsel steeds uitgelegd dient te worden. Dit is ook geen ‘slip of the pen’ in de Nederlandse vertaling, want in de officiële Engelse, Franse en Duitse versie van het Europees Octrooiverdrag komen we hetzelfde begrip tegen (respectievelijk “nevertheless”, “toutefois” en “jedoch”). Met deze formele, taalkundige interpretatie was het lot van het cassatiemiddel van Medinol wellicht al bezegeld. Dat lot wordt er vervolgens niet beter op als we ons realiseren dat de tekst van een octrooiconclusie een doelgebonden tekst is, die er toe dient om de uitvinding – de inventieve bijdrage van de uitvinder aan...
"Zoals gezegd, geeft de eerste zin van artikel 69(1) EOV aan dat de beschermingsomvang wordt bepaald door de conclusies van het octrooi. De tekst van de hoofdconclusie van het Medinol-octrooi is zodanig ruim geformuleerd dat daar zowel “uit-fase piek-tot-piek stents” als “in-fase piek-tot-dal stents” onder vallen. De conclusie laat zich daar namelijk niet direct over uit. Om de lezer een indruk te geven – zonder hem of haar te zeer af te schrikken – citeer ik hier het relevante deel van conclusie 1: “Buigzame, uitzetbare stent gevormd uit een verlengde cilindrische buis […] uit een geheel die in de niet uitgezette vorm en in de uitgezette vorm een vorm heeft die voorzien is van patronen, waarbij de vorm met patronen bestaat uit eerste meanderpatronen […] die zich in een eerste richting uitstrekken en tweede meanderpatronen […]die zich in een tweede richting uitstrekken, die verschilt van de eerste richting, waarbij de eerste en tweede meanderpatronen bochten omvatten en zodanig zijn vervlochten dat […].”
Het standpunt van Medinol in cassatie is eigenlijk dat (i) als de tekst van de conclusie op beide varianten gelezen kan worden en (ii) als de conclusie de beschermingsomvang bepaalt, beide varianten dus inbreukmakend zijn. In die optiek valt er eenvoudigweg niets uit te leggen, en hebben we een simpel geval van “1 + 1 = 2” bij de hand. Artikel 69(1) bestaat echter niet uit één zin maar uit twee zinnen en de tweede zin luidt: “Niettemin dienen de beschrijving en de tekeningen tot uitleg van de conclusies.” De term “niettemin” is hier intrigerend, omdat daarin besloten ligt dat de conclusie in beginsel steeds uitgelegd dient te worden. Dit is ook geen ‘slip of the pen’ in de Nederlandse vertaling, want in de officiële Engelse, Franse en Duitse versie van het Europees Octrooiverdrag komen we hetzelfde begrip tegen (respectievelijk “nevertheless”, “toutefois” en “jedoch”). Met deze formele, taalkundige interpretatie was het lot van het cassatiemiddel van Medinol wellicht al bezegeld. Dat lot wordt er vervolgens niet beter op als we ons realiseren dat de tekst van een octrooiconclusie een doelgebonden tekst is, die er toe dient om de uitvinding – de inventieve bijdrage van de uitvinder aan...