Conclusie A-G Bot in de zaak tussen BKK Mobil Oil tegen Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs over de vraag of een met een taak van algemeen belang belaste publiekrechtelijke instelling, zoals een ziekenfonds, als ‘handelaar’ in de zin van de richtlijn betreffende oneerlijke handelspraktijken kan worden gekwalificeerd wanneer zij commerciële reclame onder consumenten verspreidt.
Met deze prejudiciële vraag verzoekt het Bundesgerichtshof (Duitsland) het Hof om het begrip „handelaar” in de zin van richtlijn 2005/29/EG betreffende oneerlijke handelspraktijken uit te leggen en op die manier de werkingssfeer van de daarin opgenomen regels af te bakenen. Meer bepaald is de vraag of misleidende reclame die een met een taak van algemeen belang belaste publiekrechtelijke instelling, zoals een ziekenfonds, verspreidt, een oneerlijke handelspraktijk van een handelaar ten aanzien van een consument kan vormen en dus kan worden verboden door de lidstaten.
Deze vraag is gerezen in het kader van een geding tussen BKK Mobil Oil Körperschaft des öffentlichen Rechts, een Duits ziekenfonds, en de Zentrale zur Bekämpfung des unlauteren Wettbewerbs eV (vereniging ter bestrijding van oneerlijke mededinging) over reclame die BKK onder haar leden had verspreid en die als misleidend werd beschouwd.
Het is duidelijk wat het belang is van het antwoord op de vraag van de verwijzende rechter. Het gaat erom het toepassingsgebied van de richtlijn af te bakenen en in het bijzonder te bepalen welke concrete omvang de Uniewetgever heeft willen geven aan de begrippen handelaar en onderneming, die hij zonder onderscheid door elkaar gebruikt. Het doel is duidelijk, namelijk overeenkomstig de in artikel 169 VWEU neergelegde doelstelling een hoog niveau van consumentenbescherming te verzekeren, door te waarborgen dat de in de richtlijn bedoelde oneerlijke handelspraktijken efficiënt en samenhangend worden bestreden, en met name te verhinderen dat de consument geen bescherming geniet wegens de rechtsvorm die de betrokken entiteit aanneemt. [...]
Ik zal namelijk betogen dat de aard en het gewicht van het algemeen belang waarop de bescherming van de consument berust, rechtvaardigen dat de betrokken bepalingen van toepassing kunnen zijn op het gedrag van een instelling die, ongeacht haar rechtsvorm of de haar toebedeelde taak van algemeen belang, haar plicht tot professionele toewijding niet nakomt en in haar sector gebruikmaakt van oneerlijke handelspraktijken jegens...
Met deze prejudiciële vraag verzoekt het Bundesgerichtshof (Duitsland) het Hof om het begrip „handelaar” in de zin van richtlijn 2005/29/EG betreffende oneerlijke handelspraktijken uit te leggen en op die manier de werkingssfeer van de daarin opgenomen regels af te bakenen. Meer bepaald is de vraag of misleidende reclame die een met een taak van algemeen belang belaste publiekrechtelijke instelling, zoals een ziekenfonds, verspreidt, een oneerlijke handelspraktijk van een handelaar ten aanzien van een consument kan vormen en dus kan worden verboden door de lidstaten.
Deze vraag is gerezen in het kader van een geding tussen BKK Mobil Oil Körperschaft des öffentlichen Rechts, een Duits ziekenfonds, en de Zentrale zur Bekämpfung des unlauteren Wettbewerbs eV (vereniging ter bestrijding van oneerlijke mededinging) over reclame die BKK onder haar leden had verspreid en die als misleidend werd beschouwd.
Het is duidelijk wat het belang is van het antwoord op de vraag van de verwijzende rechter. Het gaat erom het toepassingsgebied van de richtlijn af te bakenen en in het bijzonder te bepalen welke concrete omvang de Uniewetgever heeft willen geven aan de begrippen handelaar en onderneming, die hij zonder onderscheid door elkaar gebruikt. Het doel is duidelijk, namelijk overeenkomstig de in artikel 169 VWEU neergelegde doelstelling een hoog niveau van consumentenbescherming te verzekeren, door te waarborgen dat de in de richtlijn bedoelde oneerlijke handelspraktijken efficiënt en samenhangend worden bestreden, en met name te verhinderen dat de consument geen bescherming geniet wegens de rechtsvorm die de betrokken entiteit aanneemt. [...]
Ik zal namelijk betogen dat de aard en het gewicht van het algemeen belang waarop de bescherming van de consument berust, rechtvaardigen dat de betrokken bepalingen van toepassing kunnen zijn op het gedrag van een instelling die, ongeacht haar rechtsvorm of de haar toebedeelde taak van algemeen belang, haar plicht tot professionele toewijding niet nakomt en in haar sector gebruikmaakt van oneerlijke handelspraktijken jegens...
