AMI 2013/2, p. 61-72, F.W. Grosheide, Een revolutie in het EU-auteursrecht? Enkele kanttekeningen bij het UsedSoft/Oracle-arrest.
"Volgens sommige commentatoren op het UsedSoft/Oracle-arrest betekent deze uitspraak een revolutie in het EU-auteursrecht. Dat staat echter nog te bezien. Met dit arrest zou het HvJ EU een geharmoniseerd sui generis EU-eigendomsrecht op onlichamelijke zaken introduceren, korte metten maken met de contractsvrijheid, en dusdoende de Gemeenschappelijke markt voor tweedehands software openbreken. Daargelaten dat het kwestieus is of het HvJ EU buiten de EU-wetgever om regelend op de aangegeven gebieden mag optreden en wat daarvan de consequenties zijn, van harmonisering van het eigendomsrecht met betrekking tot onlichamelijke zaken is geen sprake, gelet op het een en andermaal door het HvJ EU benadrukte lex specialis-karakter van de Softwarerichtlijn. Hetzelfde geldt met betrekking tot de beperking van de contractsvrijheid die evenmin verder zal strekken dan softwaretransacties.
[...] Naar mijn mening moet de door het HvJ daartoe gepraktiseerde interpretatiemethode worden gekarakteriseerd als inlegkunde. Ook hier lijkt het erop dat het doel de middelen heiligt. Zoveel (on)heiligs valt over dit arrest dus zeker te zeggen.
Door het intreden van de uitputting afhankelijk te maken van de vernietiging door UsedSoft en soortgelijke derden, van het eigen exemplaar van de tweedehands te verkopen software heeft het HvJ bovendien – zie daarover reeds mijn opmerkingen hierboven – een volkomen onrealistische voorwaarde voor het intreden van dit rechtsgevolg in zijn oordeel in gebouwd. Omdat het nageleefd zijn van deze voorwaarde door Oracle en soortgenoten niet valt te controleren, is te verwachten dat in de praktijk vaak software en software-gerelateerde producten zullen worden doorverkocht waarop het uitputtingsbeginsel niet van toepassing is maar zonder dat de auteursrechthebbende dit kan aantonen.
Terzijde herhaal ik wat de eigendomskwestie betreft dat, gelet op het feit dat het HvJ in zijn uitspraak één en andermaal de primair toepasselijke Softwarerichtlijn aanduidt als lex specialis, ’s Hofs oordeel over eigendom naar mijn mening beperkt moet worden tot transacties met betrekking tot software. Er is dus geen sprake van dat dit arrest het civielrechtelijke eigendomsrecht zou hebben geharmoniseerd."