Gemeenschapsmerk – Beroep door houder van de nationale en gemeenschaps-beeldmerken met het woordelement „MAX&Co.” voor waren en diensten van de klassen 18, 24, 25, 35 en 42 ingesteld en strekkende tot vernietiging van beslissing R 1199/2012 2 van de tweede kamer van beroep van het BHIM houdende verwerping van het beroep tegen de afwijzing door de oppositieafdeling van de oppositie die verzoekster had ingesteld tegen de inschrijving van het beeldmerk met het woordelement „M&Co.” voor waren en diensten van de klassen 25 en 35.
Het beroep wordt verworpen. Er is geen sprake van verwarringsgevaar tussen het aangevraagde beeldmerk met het woordelement “M&Co” en de oudere nationale en gemeenschaps-beeldmerken met “MAX&Co.” De betrokken tekens zijn visueel en fonetisch verschillend, en conceptueel gezien is er een zeker gebrek aan gelijkenis. De vermeende hoge mate van onderscheidend vermogen van de oudere merken doet hier niet van af en is niet relevant voor de vraag of er sprake is van verwarringsgevaar.
59 However, as is apparent from paragraphs 49 to 52 above, the signs in question are visually and phonetically dissimilar. They also have a certain lack of similarity from a conceptual perspective. Consequently, there is no likelihood of confusion between the marks at issue despite the alleged highly distinctive character of the earlier marks and the identity or similarity of the goods covered by the marks.
62 In addition, the applicant submits that the goods or services covered by the mark applied for might be regarded as a further line of goods covered by the earlier marks, in so far as the letter ‘m’ in the mark applied for would be perceived as an abbreviation of the element ‘max’ in the earlier marks. To illustrate its comments, it refers to a number of well-known marks covering similar goods.
63 In response to the applicant’s argument, OHIM contended that it is rather the earlier marks MAX&Co. which might be regarded as an abbreviation of Max Mara. In that regard, the applicant reacted strongly by asserting, in essence, that MAX&Co. is an independent mark in itself and that it does not derive its renown from Max Mara.
64 In that regard, it must be held that OHIM’s argument relating to the perception of the earlier marks is irrelevant to the question whether there is a likelihood of confusion in the present case. Consequently, there is no need to examine the history of the earlier marks. However, it...
↧
IEPT20141203, GEU, Max Mara Fashion Group v BHIM
↧